Linggo, Pebrero 20, 2011


"Talambuhay ni Jamica M. Garcia"

            Noong  Agosto  21, 1994 ay isinilang si Jamica M. Garcia sa San Pablo City, Laguna. Bunga siya ng mabutihing mag-asawa na sina Rexie Garcia at Eugenia Manipol. Tatlo ang ibinunga ng pag-mamahalan ng mag-asawa. Ang panganay nila ay si Joann, sinundan siya ni Charisse at ang bunso nila ay si Jamica.
ako noong baby pa ako
              Mula sa aking ina natutunan ko ang magandang asal, pagbabasa at pagsulat. Tinuruan din niya ako ng gawaing bahay. Noong tatlong taon pa lang ako, aksidenteng nakainom ako ng gas. Nasa ilalim iyon ng mesa at nakalagay sa baso. Hindi ko alam na gas pala iyon at hindi tubig. Dinala na lang nila ako sa ospital para ipagamot. Akala nga nila ay hindi na ako gigising. Salamat na lang sa doctor at nagising pa ako.
             Bata pa lang ako mahirap na kami, dinanas ko ang walang makain at walang pera minsan. Pero ayos lang sanay na naman ako. Noong apat na gulang na ako ay nagkaroon ako ng matinding sugat sa noo. Bigla na lang itong pumutok dahil sa pagkakaumpog sa batuhan. SAlamat sa kapitbahay namin dahil sila ang tumulong sa nanay ko para matigil ang pagdurugo ng sugat ko.
           Inumpisahan kong mag-aral sa edad na pitong taon. Nag-aral ako sa Mababang Paaralan ng San Lucas II. Hindi pa ako mahilig mag-aral noon puro laro lang ang nasa isip ko. Kaya nung magrecognition day wala akong natanggap na parangal. Pero bumawi ako nung Grade II kasi naging 5th honor ako kaya nag-jollibee kami. Minsan lang naman iyon nagaganap sa isang taon kaya pinagbigyan ako ng tatay ko. Noong mag-Grade III ako lalo ko pang ginalingan ang aking pag-aaral kaya naging 4th honor naman ako.
           Grade IV ako ng mapasali ako sa choir at sa football. Tuwing biyernes ang praktis ng choir at araw-araw naman ang football kaya naman pagod na pagod ako pero ayos lang sa akin. Nang mag-finals na ang laban namin sa football natalo kami kaya 2nd placer lang kami nun kaya masaya ako ng umuwi sa amin.
           Pagkatapos ng laro namin, sa choir naman ako naghusay. Nagkaroon ng patimpalak at napasali ang grupo namin at sa Canossa naganap ang labanan. Noong araw ng laban namin ay handang-handa na kami. Kaya nung i-aannounce ang nanalo kabado kaming lahat at ng banggitin na kami ang panalo masaya kaming nagpunyagi at nag-party kami para sa aming pagkapanalo. Nang mag-recognition day, dun ako nalungkot dahil huwaran na lang ako. Nagalit ang nanay ko kasi inuuna ko pa raw ang paglalaro kaysa sa pag-aaral.
          Nang mag Grade V ako wala na akong award. Hindi ko alam kung bakit pero siguro di talaga ako pala aral ng mga panahong iyon.Noong 2007, taon ng pagtatapos ko sa elementarya. Masaya ako dahil tapos na ang aking anim na taong paghihirap. Malungkot din dahil sa magkakahiwalay na kami ng mga kaibigan ko. Nag-iyakan kami nun at syempre kahit naiyak ay tuloy pa rin ang aming pagkanta.
noong grade 6 ako
           Sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School ako pumasok ng sekundarya. Nasa unang antas ako ng mawalan kami ng kuryente. Sobrang hirap dahil kandila lang ang gamit naming. Nag-gagawa ako ng assignment at project dayo pa sa kapitbahay kasi madilim sa amin. Kaya naman lumalabo na ang mata ko. Nakikiplantsa plantsa kami ng uniform sa tiyahin namin. Ang tatay ko ang nagdadala ng damit namin doon at kukuhanin na lang pagkatapos niyang mamasada ng tricycle.
            Nang mag-nutrition month na nagkaroon ng patimpalak ang lahat ng 1st year  tungkol sa  pangkalusugan. Nanalo kami pero 2nd placer lang kami kasi champion ang I-A. Nag-celebrate kami kahit 2nd lang.
ako noong akoy nag-sosoundtrip
           Sa kagustuhan kong makatulong sa amin, nagbakasyon ako sa aking tiyahin para magkapera. Tumutulong ako sa kanilang tindahan. Bakasyon namin at wala naman akong ginagawa sa amin kaya sa kanila muna ako namalagi habang wala pang pasok. Nakaipon naman ako ng pera kaya iyon na lang ang ibinili ko ng gamit naming magkapatid sa school. Masaya ako at nakatulong ako sa magulang ko.
           Nasa ikalawang antas ako ng magkaroon ng fieldtrip sa aming paaralan. Pinilit kong makasama dahil first time kong makakasama sa ganitong  aktibidad ng paaralan. Pumunta kami sa GSIS museum, MOA at Star City. Nag-enjoy ako ng nasa star city na. Nagtungo pa pala kami sa Ocean Park. Ang dami kong natutunan at madami rin akong nakitang ibat-ibang klase ng isda. Noong nasa star city na kame, nagpunta agad kami sa mga rides. Ang saya kahit medyo nakakatakot. Huli naming nasakyan ang anchors away. Nakabili pa ako ng souvenir at zagu. Ang sama ng lasa kaya binigay ko na lang schoolmate ko. Buti hindi nasayang. Nang mag-Florante at Laura kami araw-araw kaming nagpapraktis. Ginagabi kami sa pag-uwi para manalo kami. Noong maglabanan na, 3rd lang kami pero ayos lang atleast may place kaming nakuha.
nang mag-js kami nung 3rd year
kameng dalawa ng bestfriend ko
         Noong mag-3rd year na ako kami pa ring magbabarkada ang magkakasa. Tuwing may galaang nagaganap sama-sama kami. Nang magkaroon ng shindig ang aming paaralan sumali ang classmate namin sa dance contest at nanalo naman sila. Kaya nagcelebrate sila at ang iba sa kanila ay nag-inuman at inihatid ako ng special someone ko kaya ang saya-saya ko. Magtatapos na ang taon at magiging 4th year na kme. Pero di ko na sila makakasama pa dahil bumaba ang section ko. Siguro dahil na rin sa hindi ako nag-focus sa aking pag-aaral. Pebrero 13 2010 araw ng JS Prom namin syempre sumali ako. Hindi man gasinong maganda ang suot ko pero napaka-special ang araw na iyon sa akin dahil isinayaw ako ng crush ko.
kaming mga JRAM at si Wilyn ning D@ts @ 14
         Sa wakas graduating na ako kahit madami  man ang hirap na nagdaan sa buhay ko magtatapos na rin ako sa high school. Pero lalo pa yatang nahirap ang mga pagsubok na nadating sa akin pero ayos lang dahil nakakaya naman lahat. Nagkaroon muli ng contest sa amin pero 4th year student lang ang kasali mini Olympics kasi kaya kami lang ang involve. Cheerdance ang pinagtuunan naming ng pansin. Naging champion kami dahil magaling ang choreo naming. Madami pang laro ang hindi pa natatapos kami naman kahit walang maipanalong laro ayos lang. Siguro wala kaming hilig sa sports kaya hindi kami nag-focus sa laro.
       Nagkaroon ulit kami ng fieldtrip kaya sumama ulit ako. Last na kasi kaya hindi ko na pinalampas. Madami akong pasalubong na nabili. Pebrero 11, 2011 ng magkaroon ulit ng JS Prom. Hindi na ako sumama kasi ayaw akong pasamahin ng aking ina. Pero nais ko sanang sumama, ayos na iyon kaysa sumuway pa ako.
       Ngayon, malapit na ang aming graduation day, nalulungkot ako dahil magkakahiwalay na kami ng mga kaibigan ko.  Sabi nga nila high school life ang pinakamasaya. Totoo iyon parang ayaw ko ng iwan ang pagiging high school student ko dahil sa mga bagay na nagpaiyak, nagpatawa at nagpakilig ng puso ko. Pero ito na ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko.   

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento